Sen yokken
Ne yaptım biliyor musun; daha çok şarkı söyledim, sigaraya yeniden başladım, alışveriş yaptım gereksiz...
Aslında ben sensizlikte ne yaptığımın farkında değildim... Her bitişte yapıldığı gibi kendimi hırpaladım durdum günlerce... Her gün gelirsin diye umutlar besledim, gün bitimlerindeyse hiç gelmedin..! Her umut yitimimde daha da kaybettim kendimi, benliğimi... Sendin ya '' hayatımın tek gereği '' sen olmayınca çok gereksizdi. Herşey, yapılan tüm eylemler, bazen ben bile bir hiçtim hayatın gözünde!!! Bol bol şarkılar tuttum;... O'ndan bana diye, sonra yemin ettim bir daha tutmamaya, onu bile yapamadım...
Ne yaptım biliyor musun; bol bol seyahat ettim.. hatta yalnızlık çektim, pişman oldum kimseye söylemedim...!
Yollara vurdum kendimi.. Belki sevdandan, çıkar bir yol bulurum diye... Anladım sensiz bütün yollarım çıkmazdı benim... Hep kendime, senin olmadığın bir yöne doğrulttum pusulamı, ama sonunda yine hep sen çıktın karşıma... Mutluluk oyunları oynadım, onların yanında hep güldüm, şen göründüm! Kendimle yüzleşmekten kaçtım, ama geceleri karanlığa hep seni anlatıp ağladım...!
Yani sustum genelde... bazende gülümsedim nazikçe dinlemediğim belli olmasın diye...
Sustum hep.. Biliyordum konuşsam yine sen çıkacaktın cümlelerimin içinden... Senden değil aslında sevdanın acısından korktum,'' Kabul Kaçtım ben...! '' Başka çarem mi vardı ki? Bir bilsen aslında o kadar söyleyecek şey vardı ki, ama sen hiç duymak istemedin, gelmedin, belki de özlemedin... Dostlarım, sevdalarını anlatırken bana '' hep ikimizi düşledim''.. Onlara hep güldüm, hayallerimi kendime, Mutluluklarını mutsuzluğuma hapsettim...
BİTTİ buraya kadarmış dedim,
Unuttum bile dedim...
Avuttum kendimi sözde!
Ama yinede akıyor gözyaşlarım,
Islatıyor yastığımı seni özlediğim gecelerde!
Bugün 100033 ziyaretçiniz vardı